اقسام شُکر
یکی از مطالب مهم شب گذشته استاد آیت الله محدث جرجانی که شب گذشته در حسینیه سیادت بیان شد این موضوع بود:
شُکر بر سه قسم است:
1- شُکر لفظی: یعنی گفتن شکراً لله با زبان و سجده شکر کردن. این شکر از همه اقسام شکر آسانتر و همگانی تر است، همه این شکر را دارند، حتی دزدها هم وقتی موفق به سرقت مالی می شوند می گویند خدا را شکر که گیر نیفتادیم. این شکر کمال نیست.
2- شُکر عملی: یعنی به کار گرفتن نعمتهای خدا را در جای خودش. این شکر که انسان هر یک زا نعمت های خدا مثل گوش، چشم، زبان و ... را در جای خودش به کار گیرد خیلی سخت است. اگر انسان قدر نعمتهایی که خدا به او داده نداند ودر جای خود از آنها استفاده نکند خداوند در قرآن فرموده و إن کفرتم إن عذابی لشدید، و آن نعمت را از انسان می گیرد. پس کسی که نابینا شده ممکن است به خاطر این باشد که موقع بینایی از این نعمت چشم درست و به جا استفاده نکرده است لذا خدا هم این نعمت را از او گرفته است.
3- شُکر عرفانی و توحیدی: یعنی در هر نعمتی منعم را دیدن. این شکر از همه خواسته نشده فقط از اولیاء خدا و عرفا خواسته شده است. مانند امیرالمؤمنین علیهالسلام که می فرماید: ما رأیت شیئاً إلا و ر أیت الله قبله و بعده و فیه و معه؛ یعنی من هیچ چیزی را ندیدم مگر آنکه خدا را با او و در او و قبل و بعد او دیدم. و بابا طاهر عریان هم می گوید: به صحرا بنگرم صحرا تِ بینم، به دریا بنگرم دریا تِ بینم، به هر جا بگرم کوه و در و دشت، نشان از قامت رعنا تِ بینم. این همان است که نقل شده شهید دستغیب می فرمود: الله اکبر! چه هندوانه هایی! لا اله إلا الله! چه گلابی هایی! چه خربزه هایی! خدا را در دانه های برنج و ارزن و ... دیدن. که شاعر هم می گوید: گر شبی در خانه جانانه مهمانت کنند، گول نعمت را نخور مشغول صاحبخانه باش.
آموزنده بود.
ماجور باشید